تشخیص تومور مغزی با ماهرترین متخصص مغز و اعصاب

تشخیص تومور مغزی معمولا توسط تیم پزشکی متخصص اعصاب و جراحان مغز و اعصاب و دکتر مهسا موسوی صورت می‌گیرد. برای تشخیص تومور مغزی به بهترین متخصصان مغز و اعصاب در سراسر کشور خصوصا در تهران مراجعه کنید.

تشخیص تومور مغزی چگونه است

روش‌های معمول برای تشخیص تومور مغزی:

تاریخچه بالینی و معاینه فیزیکی

 پزشک اطلاعاتی درباره علائم و نشانه‌های موجود در بیمار جمع‌آوری می‌کند و سپس معاینه‌ای فیزیکی انجام می‌دهد. این اطلاعات اولیه به پزشک کمک می‌کند تا بتواند بهترین روش تشخیصی را معرفی کند.

اسکن مغناطیسی (MRI)

 این روش تصویربرداری پیشرفته از طریق استفاده از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی استفاده می‌کند تا تصاویر دقیقی از ساختار و فعالیت مغز ارائه دهد. MRI قادر به تشخیص و تمیزدهی بیشتر تومورها نسبت به سایر روش‌ها است.

توموگرافی محاسبه‌ای (CT Scan)

 این روش تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس و کامپیوتر برای تولید تصاویر تقطیعی از ساختارهای مغز استفاده می‌کند. این تصاویر به پزشک کمک می‌کنند تا اندازه و موقعیت تومورها را تشخیص دهد.

بیوپسی

 در برخی موارد، برای تشخیص دقیق تومور مغزی، نمونه‌برداری با استفاده از بیوپسی لازم است. این روش شامل برداشت نمونه‌ای از بافت مغزی است که سپس تحت میکروسکوپ بررسی می‌شود. بیوپسی معمولاً توسط جراح انجام می‌شود.

همه این روش‌ها بسته به شرایط بالینی بیمار و تشخیص پزشک، به‌صورت جداگانه یا در ترکیب با یکدیگر استفاده می‌شوند. در صورت بروز هرگونه علامت یا simptom مشکوک در مغز، توصیه می‌شود به پزشک مراجعه کنید تا ارزیابی و تشخیص تومور مغزی صورت گیرد.

تومور مغزی چگونه تشخیص داده می‌ شود؟

تشخیص تومور مغزی معمولا به وسیله ترکیبی از روش‌های تصویربرداری و بررسی بافتی صورت می‌گیرد. در ادامه روش‌های اصلی برای تشخیص تومور مغزی:

اسکن مغناطیسی (MRI): MRI با استفاده از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی تصاویر دقیقی از ساختار مغز ارائه می‌دهد. این روش قادر است تومورهای مغزی را با دقت بالا تشخیص دهد و اطلاعاتی درباره اندازه، شکل، موقعیت و توسعه تومور فراهم کند.

توموگرافی محاسبه‌ای (CT Scan): CT Scan از طریق استفاده از اشعه ایکس و کامپیوتر تصاویر مقطعی از ساختارهای مغز را ایجاد می‌کند. این روش می‌تواند تومورهای مغزی را تشخیص دهد و اطلاعاتی درباره شکل، اندازه و موقعیت آنها ارائه دهد.

بیوپسی: در برخی موارد، برای تشخیص دقیق تومور مغزی نیاز به برداشت نمونه بافت مغزی با استفاده از بیوپسی است. نمونه‌برداری بافت مغزی معمولاً تحت راهنمایی تصویربرداری (مانند MRI یا CT Scan) یا به صورت مستقیم در جراحی انجام می‌شود. نمونه‌ها سپس تحت میکروسکوپ بررسی می‌شوند تا نوع و خصوصیات تومور تشخیص داده شود.

آنژیوگرافی: این روش با استفاده از تزریق ماده نگاری و تصویربرداری اشعه ایکس، تشخیص تومورهای مغزی را ممکن می‌سازد. آنژیوگرافی اطلاعاتی درباره سیستم عروقی مغز و خونرسانی به تومور فراهم می‌کند.

پزشک متخصص اعصاب و جراحان مغز و اعصاب معمولاً با بررسی نتایج تصاویر تشخیصی و سایر اطلاعات مربوطه، تومور مغزی را تشخیص می‌دهد. تشخیص تومور مغزی نیاز به مشاوره و تفسیر توسط تیم پزشکی متخصص داشته باشد.

آزمایش تشخیص تومور مغزی ام ار ای یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)

آزمایشات و تصویربرداری مرتبط با تشخیص تومور مغزی:

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یکی از روش‌های تصویربرداری است که به طور گسترده برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده می‌شود. در این روش، با استفاده از میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی، تصاویر دقیقی از ساختار مغز و تومورهای موجود در آن ایجاد می‌شود.

همچنین، رزونانس مغناطیسی (MRI) با توانایی تشخیص تومورهای کوچک، مشخص کردن اندازه، شکل، موقعیت، و ویژگی‌های دیگر تومورها در مغز کمک می‌کند. علاوه بر این، MRI قادر به تشخیص تومورهای خوش‌خیم و خبیث مغزی است.

اما، لازم به ذکر است که تشخیص نهایی تومور مغزی توسط تیم پزشکی متخصص اعصاب و جراحان مغز و اعصاب انجام می‌شود. آن‌ها با بررسی نتایج تصاویر MRI و سایر اطلاعات بالینی بیمار، تشخیص نهایی را قرار می‌دهند.

سی تی اسکن برای تشخیص تومور مغزی

بله، سی تی اسکن (CT Scan) نیز یکی از روش‌های تصویربرداری است که برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده می‌شود. در این روش، از اشعه ایکس استفاده می‌شود تا تصاویر مقطعی از ساختارهای مغز را ایجاد کند.

CT Scan قادر است تومورهای مغزی را تشخیص دهد و اطلاعاتی درباره شکل، اندازه و موقعیت آنها را ارائه کند. این روش معمولاً سریعتر از MRI است و برای برخی از بیماران که عدم تحمل به میدان مغناطیسی یا تزریق ماده نگاری رادیواکتیو دارند، ترجیح می‌شود.

هرچند، ممکن است MRI نسبت به CT Scan دقت بیشتری در تشخیص تومورهای مغزی داشته باشد، به خصوص در تشخیص تومورهای کوچک و تفکیک بهتر بین بافت‌های مغزی سالم و آسیب دیده. بنابراین، در صورتی که CT Scan نتایج مشخص ندهد یا نیاز به اطلاعات بیشتر باشد، پزشک ممکن است MRI را توصیه کند.

مهم است بدانید که تیم پزشکی متخصص اعصاب و جراحان مغز و اعصاب بر اساس نتایج تصاویر تشخیصی و سایر اطلاعات بالینی، تشخیص نهایی را قرار می‌دهد. همچنین، می‌تواند سایر آزمایشات و تست‌ها را برای تایید تشخیص استفاده کند، مانند بیوپسی بافت مغزی.

تومورگرافی انتشار پوزیترون (PET) یا سی تی اسکن PET

بله، توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) یا سی تی اسکن PET نیز یکی دیگر از روش‌های تصویربرداری است که در تشخیص تومورهای مغزی استفاده می‌شود. در این روش، یک ماده ردیاب (ماده نگاری پوزیترون) که حاوی یک ایمیتور پوزیترونی است، به بیمار تزریق می‌شود.

این ایمیتور پوزیترونی توسط تومور جذب می‌شود و ذرات پوزیترون توسط دستگاه تصویربرداری PET شناسایی می‌شوند. این روش به کمک تصاویر سه‌بعدی، تصاویر دقیقی از تومورهای مغزی و نقاطی که فعالیت سلول‌های خراب را نشان می‌دهند، ایجاد می‌کند.

توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) می‌تواند به پزشک کمک کند تا تومورهای خبیث را از تومورهای خوش‌خیم تمایز دهد و همچنین توسعه و پخش تومور در مغز را بررسی کند. این روش معمولاً با سایر روش‌های تصویربرداری مانند MRI یا CT Scan ترکیب می‌شود تا اطلاعات جامع‌تری ارائه شود.

مهم است بدانید که استفاده از PET Scan برای تشخیص تومورهای مغزی در موارد خاص و توسط تخصصی در پزشکی انجام می‌شود و تصمیم نهایی در مورد استفاده از این روش بر اساس مشخصات بالینی و نیازهای هر بیمار توسط تیم پزشکی متخصص اعصاب و جراحان مغز و اعصاب گرفته می‌شود.

تشخیص تومور مغزی با آنژیوگرافی مغز

تشخیص تومور مغزی با آنژیوگرافی مغز (Cerebral Angiography) یک روش تصویربرداری است که در بررسی سیستم عروقی مغز و تشخیص تومورهای مغزی استفاده می‌شود. در این روش، یک ماده نگاری که قابل رویت با استفاده از اشعه ایکس است، به صورت تزریقی به عروق مغزی بیمار تزریق می‌شود.

پس از تزریق ماده نگاری، اشعه ایکس توسط دستگاه آنژیوگرافی بر روی مغز اعمال می‌شود و تصاویر مقطعی از عروق مغز و جریان خون در آن بدست می‌آید. این روش به پزشک کمک می‌کند تا عروق تغذیه‌کننده تومورها را تشخیص داده و مشخص کند که آیا تومور در حال رشد و تغذیه است یا خیر.

آنژیوگرافی مغز به عنوان یک روش تصویربرداری تشخیصی، در مواردی که نتایج MRI یا CT Scan مشخص نباشند و یا نیاز به اطلاعات بیشتری درباره آندوتلیوم (لایه داخلی عروق) یا جریان خون داشته باشید، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مهم است بدانید که استفاده از آنژیوگرافی مغز نیازمند تزریق ماده نگاری و فرآیندهای تصویربرداری پیچیده است. این روش توسط تخصصی در پزشکی اعصاب و جراحان مغز و اعصاب انجام می‌شود و تصمیم نهایی درباره استفاده از آن در تشخیص تومورهای مغزی بر اساس نیازهای بالینی هر بیمار و تیم پزشکی اتخاذ می‌شود.

تشخیص تومور مغزی با سوراخ کردن کمر یا نخاع

تشخیص تومور مغزی با سوراخ کردن کمر یا نخاع (Lumbar Puncture) عملیاتی نیست و به صورت مستقیم برای تشخیص تومورهای مغزی استفاده نمی‌شود. سوراخ کردن کمر یا نخاع بیشتر برای بررسی فشار مایع مغزی و تشخیص بیماری‌های دیگر مانند التهابات مغزی، خونریزی، و عفونت‌ها استفاده می‌شود.

در صورتی که بر اساس نتایج اولیه تصویربرداری و علائم بالینی مشکوک به وجود تومور مغزی باشید، پزشک ممکن است برای تایید تشخیص و بررسی بیشتر توصیه کند تحلیل مایع مغزی را انجام دهید. این عملیات شامل گرفتن نمونه‌ای از مایع مغزی (سیروم) با سوراخ کردن منطقه کمری یا نخاعی می‌شود. نمونه سیروم سپس به آزمایشگاه ارسال می‌شود و میزان سلول‌ها، پروتئین‌ها و دیگر عوامل مرتبط با تومورها بررسی می‌شوند.

مهم است بدانید که تحلیل مایع مغزی تنها یکی از ابزارهای تشخیصی در تشخیص تومورهای مغزی است و تشخیص نهایی نیازمند بررسی همراه با تصاویر تشخیصی دیگر مانند MRI و CT Scan توسط تیم پزشکی متخصص است. همچنین، تحلیل مایع مغزی ممکن است در برخی از موارد مشکوک به تومور مغزی نتایج نادرستی را نشان دهد. بنابراین، تصمیم نهایی درباره استفاده از این روش‌ها بر اساس تشخیص بالینی و نیازهای هر بیمار توسط پزشک اتخاذ می‌شود.

تشخیص تومور مغزی با میلوگرافی

تشخیص تومور مغزی با میلوگرافی (Myelography) به صورت مستقیم و عمده‌ای استفاده نمی‌شود. میلوگرافی عمدتاً برای بررسی عروق و عملکرد نخاع استفاده می‌شود و به ندرت برای تشخیص تومورهای مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در روش میلوگرافی، مایع نگاری (ماده نگاری که قابل رویت با استفاده از اشعه ایکس است) به صورت تزریقی به فضای نخاعی تزریق می‌شود. سپس، تصاویر اشعه ایکس از منطقه نخاعی و نقاط مورد نظر اخذ می‌شود تا بتوان تغییرات و آسیب‌های موجود را مشاهده کرد.

اگرچه میلوگرافی می‌تواند تغییراتی در فضای نخاعی نشان دهد، اما برای تشخیص دقیق تومورهای مغزی، اکثراً از روش‌های دیگری مانند MRI و CT Scan استفاده می‌شود. این روش‌ها توانایی بهتری در تصویربرداری و تشخیص تومورهای مغزی دارند و اطلاعات جامع‌تری درباره شکل، اندازه، موقعیت و ویژگی‌های تومور ارائه می‌دهند.

تصمیم نهایی در مورد استفاده از میلوگرافی یا هر روش دیگری در تشخیص تومورهای مغزی باید توسط پزشک متخصص اعصاب و جراحان مغز و اعصاب بر اساس نیازهای هر بیمار و مشخصات بالینی او اتخاذ شود.

آزمایش تشخیص تومور مغزی از روی چشم

آزمایش تشخیص تومور مغزی از روی چشم برای بررسی سلامت و عملکرد نوروپاتیک ویژوآل، یعنی عملکرد بینایی و واکنش چشم به تحریک‌های بصری، استفاده می ‌شود.

در این آزمایش، بیمار در مقابل تحریک‌های بصری قرار می‌گیرد. تحریک‌ها ممکن است شامل نورهای القایی یا القایی الکتریکی باشند. سپس با استفاده از الکترودها، واکنش‌های الکتریکی نخاع و مغز به این تحریک‌ها ثبت می‌شود. تغییرات در الکترودها می‌توانند نشان دهنده وجود نقص‌ها یا آسیب در مسیرهای بینایی مرتبط با تومورهای مغزی باشند.

با این حال، لازم به ذکر است که آزمایش تحریک ویژوآل به تنهایی قادر به تشخیص دقیق تومورهای مغزی نیست. برای تأیید تشخیص و ارزیابی دقیق تومور مغزی، اغلب از روش‌های تصویربرداری مانند MRI و CT Scan استفاده می‌شود. همچنین، تشخیص نهایی و بررسی تومور مغزی نیازمند مشاوره و بررسی توسط تخصصی در پزشکی اعصاب و جراحی مغز و اعصاب است.

نوار مغز یا الکتروانسفالوگرافی (EEG)

نوار مغز یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) یکی از روش‌های تشخیصی برای ارزیابی فعالیت الکتریکی مغز است. در این روش، الکترودها به سر فرد نصب می‌شوند و سیگنال‌های الکتریکی تولید شده توسط فعالیت نورون‌ها در مغز را ثبت می‌کند. این سیگنال‌ها به صورت نواری نمایش داده می‌شوند و تحلیل می‌شوند.

نوار مغز به عنوان یک ابزار تشخیصی، به ویژه در بررسی اختلالات عصبی و مغزی استفاده می‌شود. از جمله کاربردهای مهم آن، تشخیص و مانیتورینگ بیماران با تشنج، صرع و اختلالات عصبی می‌باشد. علاوه بر این، نوار مغز در بررسی اختلالات خواب، مشکلات حافظه و تشخیص تومورهای مغزی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با استفاده از نوار مغز، الگوهای فعالیت الکتریکی مغز در طول زمان ضبط می‌شوند. الگوهای طبیعی و نامتعارفی در نوار مغز ممکن است نشان دهنده وجود تومور مغزی یا اختلالات دیگر باشد. با این حال، تشخیص دقیق تومور مغزی نیازمند استفاده از روش‌های تصویربرداری مانند MRI و CT Scan است.

در کل، نوار مغز یکی از ابزارهای مفید در تشخیص برخی اختلالات مغزی است، اما برای تشخیص دقیق تومورهای مغزی بهتر است از روش‌های تصویربرداری مکمل استفاده کرد و نتایج آن را با سایر نشانگرها و علائم بالینی ترکیب کرد.

پتانسیل های برانگیخته برای تشخیص تومور مغزی

پتانسیل‌های برانگیخته (Evoked Potentials) نشانگرهای الکتریکی هستند که در پاسخ به تحریک‌های خارجی یا داخلی به صورت محدود و مشخصی در سیستم عصبی تولید می‌شوند. این پتانسیل‌ها نشان دهنده فعالیت الکتریکی مشخصی است که در پاسخ به تحریک‌ها در سیستم عصبی ایجاد می‌شود. نوارهای الکتروفیزیولوژیکی مانند نوار مغز (EEG)، نوار عصبی محیطی (Nerve Conduction Studies) و نوار بینایی (Visual Evoked Potentials) از جمله پتانسیل‌های برانگیخته معروف هستند.

پتانسیل‌های برانگیخته می‌توانند به عنوان ابزاری مفید در تشخیص برخی اختلالات عصبی مورد استفاده قرار بگیرند. با استفاده از این پتانسیل‌ها، فعالیت الکتریکی سیستم عصبی در پاسخ به تحریک‌ها بررسی می‌شود و تغییرات در الگوهای الکتریکی ممکن است نشانگری برای وجود اختلالات مغزی، اعصاب محیطی، بینایی و دیگر سیستم‌های عصبی باشند.

به عنوان مثال، در آزمایش نوار مغز (EEG)، پتانسیل‌های برانگیخته مغزی به عنوان واکنش الکتریکی به تحریک‌های بصری، صوتی یا حسی در سیستم عصبی ثبت می‌شوند. با تحلیل این پتانسیل‌ها، می‌توان اطلاعاتی درباره واکنش و عملکرد سیستم عصبی در مواجهه با تحریک‌های مختلف دریافت کرد.

در کل، پتانسیل‌های برانگیخته در تشخیص برخی اختلالات عصبی بسیار مفید هستند، زیرا نشان می‌دهند که سیستم عصبی به درستی به تحریک‌ها واکنش می‌دهد یا در آن تغییرات وجود دارد. با این حال، برای تشخیص دقیق و تعیین نوع اختلال، نتایج پتانسیل‌های برانگیخته به عنوان یک قطعه از پازل کلی اطلاعات در کنار سایر علائم و آزمایشات بالینی بررسی می‌شوند و توسط تخصصی در پزشکی اعصاب تفسیر می‌شوند.

چه زمانی برای تشخیص تومور مغزی به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت بروز علائم و نشانه‌های مشکوک که می‌توانند به وجود تومور مغزی اشاره کنند، مهم است برای تشخیص تومور مغزی به پزشک متخصص مراجعه کنید. برخی از علائمی که به وجود تومور مغزی اشاره دارد:

سردرد شدید و مستمر، به ویژه در صبح زود و در حالت خوابیده بیدار شدن

تغییرات در الگوی خواب و بیداری، مشکلات در خوابیدن یا بیدار شدن

تغییرات در شناخت و حافظه، مانند مشکلات در تمرکز، فراموشی و کاهش قدرت شناختی

تغییرات در رفتار و شخصیت، مانند تغییر در خلق و خو، اضطراب یا افسردگی

اختلالات بینایی، مانند کاهش دید در یکی از چشمها، دید تاریک یا افزایش حساسیت نوری

مشکلات حرکتی، مانند مشکلات در راه رفتن، تعادل، تکلم یا حرکات دست و پا

تشنج‌ها یا تغییرات دیگر در عملکرد ناشی از فشار تومور بر روی مناطق مغزی مختلف

در صورت تجربه هر یک از این علائم، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک شما با استناد به تاریخچه پزشکی شما و ارزیابی بالینی، ممکن است تشخیص اولیه را قرار دهد و در صورت لزوم، برای تشخیص دقیق‌تر تومور مغزی، به شما روش‌های تصویربرداری مانند MRI، CT Scan، PET Scan و یا آزمایش‌های دیگر ارجاع دهد.

مهم است توجه داشته باشید که تشخیص تومور مغزی و درمان تومور مغزی نیازمند ارزیابی توسط تخصصی در زمینه اعصاب و جراحی مغز و اعصاب است.

انواع تومورهای مغزی کدامند و تشخیص تومور مغزی

تومورهای مغزی به طور عمده به دو دسته تقسیم می‌شوند: تومورهای مغزی خوش‌خیم و تومورهای مغزی خبیث. این تقسیم‌بندی براساس خواص و رفتار سلول‌های توموری است. در زیر توضیحاتی درباره انواع تومورهای مغزی ارائه شده است:

تومورهای مغزی خوش‌خیم (Benign Brain Tumors): این نوع تومورها به طور عمومی رشد آهسته‌تری دارند و تمایل کمتری به تجاوز به بافت‌های اطراف دارند. غالباً قابلیت برداشت جراحی کامل برای تخلیه آن‌ها وجود دارد. مثال‌هایی از تومورهای مغزی خوش‌خیم عبارتند از: مویینگیوما (Meningioma)، نئوروفیبروم (Neurofibroma)، پیاپیلوم کروی (Pilocytic Astrocytoma) و همانژیوبلاستوما (Hemangioblastoma).

تومورهای مغزی خبیث (Malignant Brain Tumors): این نوع تومورها به طور معمول رشد سریع‌تری دارند و قابلیت تجاوز به بافت‌های اطراف را دارند. برای تخلیه کامل آن‌ها، ممکن است نیاز به روش‌های چندگانه از جمله جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی باشد. مثال‌هایی از تومورهای مغزی خبیث عبارتند از: گلیوبلاستوما (Glioblastoma)، آستروسیتومای بالا-درجه (High-Grade Astrocytoma) و مدولوبلاستوما (Medulloblastoma).

علاوه بر این دسته‌بندی، تومورهای مغزی ممکن است به دسته‌های دیگری نیز تقسیم شوند که شامل موارد زیر می‌شود:

تومورهای عصب‌های جمجمه و عصب‌های سیستم عصبی مرکزی، مانند سوآنوما (Schwannoma) و مدولوبلاستوما (Meningioma).

تومورهای جهشی و عروقی، مانند همانژیوبلاستوما (Hemangioblastoma) و متاستازهای عروقی.

تومورهای جزری و گلیوماتوسی، مانند آستروسیتوما (Astrocytoma) و آپنتوما (Oligodendroglioma).

تومورهای جسم مخفی مانند کرانیوفارینگیوما (Craniopharyngioma) و رموئید تومور (Germ Cell Tumors).

توجه داشته باشید که این فهرست تنها چند نمونه از انواع تومورهای مغزی است و تشخیص و طبقه‌بندی دقیق تومورها به دقت و تجربه پزشک معالج بستگی دارد.

علائم تومور مغزی چیست؟

علائم تومور مغزی ممکن است بسته به مکان، اندازه و نوع تومور متفاوت باشند. همچنین، برخی از تومورهای مغزی ممکن است برخی از علائم را در مراحل ابتدایی نداشته باشند. با این حال، برخی از علائم و نشانه‌های متداول تومورهای مغزی عبارتند از:

سردرد

 سردرد شدید و مداوم، به ویژه در صبح زود و در حالت خوابیده بیدار شدن، یکی از علائم شایع تومورهای مغزی است.

تغییرات در الگوی خواب و بیداری

 مشکلات در خوابیدن یا بیدار شدن، بی‌قراری خواب، خواب زیاد یا کم بودن می‌تواند نشانه تومور مغزی باشد.

تغییرات در شناخت و حافظه

 مشکلات در تمرکز، فراموشی، کاهش قدرت شناختی و مشکلات در حافظه ممکن است ناشی از تومور مغزی باشند.

تغییرات در رفتار و شخصیت

 تغییرات در خلق و خو، افسردگی، اضطراب، عصبانیت بی‌دلیل و تغییرات در شخصیت ممکن است مرتبط با تومور مغزی باشند.

اختلالات بینایی

 کاهش دید در یکی از چشمها، دید تاریک یا افزایش حساسیت نوری ممکن است نشانه تومور مغزی باشد.

مشکلات حرکتی

 مشکلات در راه رفتن، تعادل، تکلم، حرکات دست و پا، تشنج‌ها و کرختی عضلانی می‌تواند به وجود تومور مغزی اشاره کند.

تغییرات در حالت همیاری

 مشکلات در شناخت مکانی، مشکلات در تشخیص رنگ‌ها و طعم‌ها، دست‌آوردن به اشیاء و مشکلات در شناخت فضایی می‌توانند ناشی از تومور مغزی باشند.

تشنج‌ها

 تشنج‌های بی‌سابقه، تکراری یا مداوم نیز ممکن است نشانه تومور مغزی باشند.

لازم به ذکر است که این علائم ممکن است به علت عوامل دیگری نیز ایجاد شوند و تشخیص نهایی تنها توسط پزشک و با استفاده از روش‌های تشخیصی دقیق‌تر مانند تصویربرداری و آزمایش‌های مختلف ممکن است قطعی شود.

تومور مغزی چگونه درمان می‌شود؟

درمان تومور مغزی به طور کلی بستگی به نوع، موقعیت، اندازه و استادهای فردی هر بیمار دارد. روش‌های معمول درمان تومورهای مغزی عبارتند از:

جراحی

 جراحی برای برداشت کامل یا بخشی از تومور به عنوان روش اولیه درمان استفاده می‌شود. هدف از جراحی، برداشت تومور بدون تجاوز به بافت‌های سالم مغز است. در برخی موارد، جراحی می‌تواند با استفاده از تکنیک‌های جراحی پیشرفته مثل جراحی روباتیک یا استفاده از ناوبری تصویری انجام شود.

پرتو درمانی (Radiation Therapy)

 پرتو درمانی با استفاده از پرتوهای با انرژی بالا از قبیل پرتوهای X-ری و یا گاما، هدف از تخریب سلول‌های توموری با حفظ بافت سالم مغز است. این روش معمولاً پس از جراحی به عنوان درمان تکمیلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

شیمی درمانی (Chemotherapy)

 شیمی درمانی با استفاده از داروها به منظور کاهش رشد سلول‌های توموری استفاده می‌شود. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی یا تزریقی مستقیماً به خونرسانی مغز تزریق شوند. شیمی درمانی معمولا در ترکیب با سایر روش‌های درمانی استفاده می‌شود.

درمان هدفمند مولکولی (Targeted Molecular Therapy)

 این روش درمانی با استفاده از داروهایی که به صورت خاص بر روی سیگنال‌های بیولوژیکی در سلول‌های توموری اثر می‌گذارند، به منظور مهار رشد و انتشار سلول‌های توموری استفاده می‌شود. این روش معمولا در ترکیب با دیگر روش‌ های درمانی مورد استفاده قرار می‌ گیرد.

درمان هورمونی (Hormone Therapy)

 در برخی تومورهای مغزی، مانند تومورهای هیپوفیزی، درمان هورمونی ممکن است موثر باشد. این درمان معمولا شامل مصرف داروها برای تنظیم سطح هورمون‌ها است. تصمیم درمانی نهایی توسط تیم پزشکی متخصص مغز و اعصاب بر اساس ویژگی‌های تومور، سن و وضعیت عمومی بیمار گرفته می‌ شود. همچنین، برنامه درمانی ممکن است شامل درمان همزمان با چند روش مختلف باشد.