از درمان و علت سندرم تونل کارپال در بارداری و شرایط دیگر بدانید

از درمان و علت سندرم تونل کارپال در بارداری و شرایط دیگر بدانید که در دوران بارداری، هورمون‌ها باعث می‌شوند که مایعات را در خود نگه دارید، همچنین رباطی را که سقف تونل را تشکیل می‌دهد، نرم می‌کنند. هنگامی که این اتفاق می افتد، عصبی که از تونل عبور می کند ممکن است فشرده شود که می تواند علائمی مانند سوزن سوزن، بی حسی و سفت شدن دست های دردناک را ایجاد کند.

سندرم تونل کارپال و بارداری: از درمان و علت سندرم تونل کارپال در بارداری و شرایط دیگر بدانید

سندرم تونل کارپال (CTS) معمولا در بارداری دیده می شود. بر اساس یک مطالعه در سال 2015، CTS در 4 درصد از جمعیت عمومی رخ می دهد، اما در 31 تا 62 درصد از زنان باردار رخ می دهد.

کارشناسان دقیقاً مطمئن نیستند که چه چیزی CTS را در دوران بارداری بسیار رایج می کند، اما آنها فکر می کنند تورم مرتبط با هورمون ممکن است مقصر باشد. همانطور که احتباس مایعات در بارداری می تواند باعث تورم مچ پا و انگشتان شما شود، همچنین می تواند باعث تورم شود که منجر به CTS می شود.

برای اطلاعات بیشتر در مورد CTS در بارداری به ادامه مطلب مراجعه کنید.

علائم سندرم تونل کارپال در بارداری چیست؟

علائم شایع سندرم تونل کارپال ( CTS ) در بارداری عبارتند از:

• بی حسی و گزگز (تقریباً مانند احساس سوزن سوزن شدن) در انگشتان، مچ دست و دست ها، که ممکن است در شب بدتر شود.
• احساس ضربان در دست، مچ دست و انگشتان
• انگشتان متورم
• مشکل در گرفتن اشیا و مشکلات در انجام مهارت های حرکتی ظریف، مانند بستن دکمه های پیراهن یا کار کردن بند روی گردنبند

علائم ممکن است با پیشرفت بارداری بدتر شود. یک مطالعه نشان داد که 40 درصد منبع مورد اعتماد شرکت کنندگان شروع علائم CTS را پس از 30 هفته بارداری گزارش کردند. این هنگامی است که حداکثر افزایش وزن و احتباس مایعات رخ می دهد.

از درمان و علت سندرم تونل کارپال در بارداری و شرایط دیگر بدانید، علت سندرم تونل کارپ چیست؟

CTS زمانی اتفاق می‌افتد که عصب مدیان هنگام عبور از تونل کارپال در مچ دست فشرده می‌شود. عصب میانی از گردن، پایین بازو و تا مچ امتداد دارد. این عصب احساس در انگشتان دست را کنترل می کند.

تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که از استخوان‌ها و رباط‌های کوچک «کارپال» تشکیل شده است. هنگامی که تونل با تورم تنگ می شود، عصب فشرده می شود. این باعث درد در دست و بی حسی یا سوزش در انگشتان می شود.

آیا برخی از زنان باردار در معرض خطر بیشتری هستند؟

برخی از زنان باردار بیشتر از سایرین مستعد ابتلا به CTS هستند. در اینجا برخی از عوامل خطر CTS آورده شده است:

• داشتن چاقی قبل از بارداری

مشخص نیست که آیا وزن باعث ایجاد CTS می شود یا خیر، اما زنان باردار دارای اضافه وزن یا چاق بیشتر از زنان باردار که اضافه وزن یا چاق نیستند، تشخیص این بیماری را دریافت می کنند.

• ابتلا به دیابت مرتبط با بارداری یا فشار خون بالا

دیابت بارداری و فشار خون بارداری هر دو می توانند منجر به احتباس مایعات و متعاقب آن تورم شوند. این به نوبه خود می تواند خطر CTS را افزایش دهد.

سطح بالای قند خون نیز می تواند باعث التهاب از جمله تونل کارپال شود. این ممکن است خطر CTS را بیشتر افزایش دهد.

• بارداری های گذشته

Relaxin ممکن است در مقادیر بالاتر در بارداری های بعدی دیده شود. این هورمون به لگن و دهانه رحم در دوران بارداری برای آماده شدن برای زایمان کمک می کند. همچنین می تواند باعث التهاب در تونل کارپال شود و عصب میانی را فشار دهد.

چگونه CTS در بارداری تشخیص داده می شود؟ در از درمان و علت سندرم تونل کارپال در بارداری و شرایط دیگر بدانید

CTS اغلب بر اساس توضیحات شما از علائم به پزشک تشخیص داده می شود. همچنین پزشک متخصص مغز و اعصاب شما ممکن است یک معاینه فیزیکی را هم پیشنهاد کند.

در طول معاینه فیزیکی، در صورت نیاز، پزشک ممکن است از تست های الکترودیاگنوستیک برای تایید تشخیص استفاده کند. تست های الکترودیاگنوسیک از سوزن ها یا الکترودهای نازک (سیم های چسبانده شده به پوست) برای ضبط و تجزیه و تحلیل سیگنال هایی که اعصاب شما ارسال و دریافت می کنند، استفاده می کنند. آسیب به عصب میانی می تواند این سیگنال های الکتریکی را کند یا مسدود کند.

پزشک متخصص مغز و اعصاب شما همچنین ممکن است از علامت Tinel برای شناسایی آسیب عصبی استفاده کند. این تست را می توان به عنوان بخشی از یک معاینه فیزیکی نیز انجام داد. در طول آزمایش، پزشک به آرامی روی ناحیه عصب آسیب دیده ضربه می زند. اگر احساس سوزن سوزن شدن می کنید، این می تواند نشان دهنده آسیب عصبی باشد.

علامت Tinel و تست های الکترودیاگنوستیک برای استفاده در دوران بارداری بی خطر هستند.

نحوه درمان سندرم تونل کارپال در بارداری

اکثر متخصصان توصیه می کنند که CTS در بارداری با احتیاط درمان شود. این به این دلیل است که بسیاری از زنان در هفته ها و ماه های بعد از زایمان احساس آرامش می کنند. طبق یک تحقیق، تنها یک زن از هر شش زن باردار مبتلا به CTS 12 ماه بعد علائم را نشان داد.

اگر علائم CTS شما در اوایل بارداری شما شروع شده باشد یا اگر علائم شما شدید باشد، احتمال ادامه تجربه CTS پس از زایمان وجود دارد.

در دوران بارداری، استفاده از درمان های زیر بی خطر است:

• از اسپلینت استفاده کنید به دنبال بریس باشید که مچ شما را خنثی نگه دارد (خم نشود). استفاده از بریس در شب ممکن است به ویژه زمانی که علائم شدید هستند موثر باشد. اگر کاربردی باشد می توانید آن را در طول روز بپوشید.
• فعالیت هایی که نیاز به خم کردن مچ دست دارند را کاهش دهید. تایپ روی صفحه کلید گنجانده شده است.
• درمان سرماخوردگی را اعمال کنید. برای کمک به کاهش تورم، یخ پیچیده شده در حوله را به مدت 10 دقیقه چند بار در روز روی مچ دست خود بمالید. همچنین ممکن است چیزی به نام “حمام کنتراست” را امتحان کنید: مچ دست خود را یک دقیقه در آب سرد خیس کنید و سپس یک دقیقه دیگر در آب گرم. به مدت 5 تا 6 دقیقه به طور متناوب ادامه دهید. تا جایی که ممکن است تکرار کنید.
• باقی مانده. در صورت احساس ناراحتی یا خستگی مچ دست خود را استراحت دهید یا به فعالیت جدیدی بروید.
• در صورت امکان، مچ دست خود را بالا بیاورید. می توانید این کار را با استفاده از بالش انجام دهید.
• یوگا چیزی است که باید امتحان کنید. یافته‌های یک مطالعه، طبق منابع مورد اعتماد، یوگا می‌تواند ناراحتی را تسکین دهد و قدرت گرفتن را در افراد مبتلا به CTS بهبود بخشد. با این حال، مطالعه بیشتر مورد نیاز است، به ویژه برای درک مزایای CTS مربوط به بارداری.
• در فیزیوتراپی شرکت کنید. درمان رهاسازی میوفاشیال ممکن است به کاهش ناراحتی مربوط به CTS و بهبود عملکرد دست کمک کند. این یک تکنیک ماساژ است که برای از بین بردن سفتی و کوتاهی رباط ها و عضلات استفاده می شود.
• داروهای مسکن را طبق دستور مصرف کنید. تا زمانی که از 3000 میلی گرم در روز تجاوز نکنید، استفاده از استامینوفن (تیلنول) در دوران بارداری معمولاً بی خطر تلقی می شود. اگر نگرانی دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. ایبوپروفن (Advil) باید در دوران بارداری اجتناب شود، مگر اینکه پزشک شما مصرف آن را صریحا تایید کرده باشد. ایبوپروفن با کمبود مایع آمنیوتیک و بسیاری از مشکلات دیگر مرتبط است.

شیردهی و سندرم تونل کارپال

اگر CTS دارید، ممکن است شیردهی ناراحت کننده باشد، زیرا باید از مچ دست خود برای نگه داشتن سر و سینه کودک در موقعیت مناسب برای شیردهی استفاده کنید. با وضعیت های مختلف آزمایش کنید. در صورت لزوم، از بالش و پتو برای نگه داشتن، حمایت یا مهار خود استفاده کنید.

ممکن است متوجه شوید که تغذیه با شیر مادر در حالی که به پهلو دراز کشیده اید و کودک رو به شما است، به خوبی جواب می دهد. نگه داشتن توپ فوتبال نیز ممکن است روی مچ دست راحت تر باشد. با این حالت، شما صاف می نشینید و کودک خود را در کنار بازوی خود قرار می دهید در حالی که سر او نزدیک به بالاتنه است.

شما ممکن است شیردهی بدون دست را ترجیح دهید، جایی که کودک شما در حالی که در بند بسته شده نزدیک بدن شما است، تغذیه می کند.

اگر در شیردهی مشکل دارید یا موقعیتی را پیدا می کنید که برای شما و کودکتان راحت باشد، با یک مشاور شیردهی صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا وضعیت های راحت را بیاموزید و می توانند به شناسایی مشکلاتی که شما یا نوزادتان با شیردهی دارید کمک کنند.

برای تسکین سندرم تونل کارپال چه کنم؟

ممکن است متوجه شوید که درد شما با موارد زیر کاهش می یابد:

• تا جایی که می توانید دستان خود را بالا نگه دارید.
• تا جایی که می توانید مچ دست خود را در وضعیت خنثی نگه دارید (نه خم به جلو یا عقب).
• هنگام کار بر روی میز، وضعیت مناسبی را در بازوها و مچ دست خود حفظ کنید و هر 20 دقیقه یک بار استراحت کنید.
• به پهلوی دست کمتر آسیب دیده خود بخوابید.
• کیسه یخ را روی مچ دست خود قرار دهید یا آب سرد را روی دستتان بمالید.

در اینجا مواردی وجود دارد که باید از آنها دوری کنید:

• از هر حرکت مکرر که درد شما را بدتر می کند خودداری کنید.
• از بلند کردن اجسام سنگین خودداری کنید.
• از کارهایی که در آن حرکت های مشابه را به طور مکرر انجام می دهید اجتناب کنید.
• مچ دست خود را تا جایی که می توانید خم نکنید.

در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای تسکین تورم عمومی بدن خود انجام دهید:

• هر زمان که می توانید دراز بکشید و پاهای خود را بالا ببرید.
• نمک را در غذاها کاهش دهید.
• وقتی نشسته اید پاهای خود را بالا بیاورید.
• جوراب یا جوراب فشرده بپوشید.

چشم انداز چیست؟

CTS در دوران بارداری شایع است. اقدامات ساده ای مانند آتل زدن و مصرف استامینوفن درمان های استاندارد هستند و معمولاً باعث تسکین می شوند.

اکثر افراد علائم خود را در عرض 12 ماه پس از زایمان برطرف می کنند. با این حال، در برخی موارد ممکن است سال ها طول بکشد. با پزشک خود در مورد راه هایی برای مدیریت ایمن علائم خود صحبت کنید.