سیاتیک: آنچه باید بدانید

سیاتیک به درد، ضعف، بی حسی یا گزگز در ساق پا اشاره دارد. در اثر آسیب یا فشار بر روی عصب سیاتیک ایجاد می شود. سیاتیک یکی از علائم یک مشکل پزشکی است. این به خودی خود یک وضعیت پزشکی نیست.

اغلب، اصطلاح سیاتیک با کمردرد عمومی اشتباه گرفته می شود. با این حال، سیاتیک فقط به پشت محدود نمی شود. عصب سیاتیک طولانی ترین و عریض ترین عصب بدن انسان است. از قسمت پایین کمر، از باسن و پاها پایین می رود و درست زیر زانو ختم می شود.

این عصب چندین ماهیچه را در ساق پا کنترل می کند و حس پوست پا و قسمت اعظم ساق پا را تامین می کند. سیاتیک یک بیماری نیست، بلکه نشانه ای از مشکل دیگری است که عصب سیاتیک را درگیر می کند. برخی از کارشناسان تخمین می زنند که تا 40 درصد از افراد حداقل یک بار در زندگی خود سیاتیک را تجربه می کنند.

حقایق سریع در مورد سیاتیک

• عصب سیاتیک طولانی ترین عصب بدن انسان است.

• شایع ترین علت سیاتیک، لیز خوردن (فتق) دیسک است.

• درمان شناختی رفتاری می تواند به برخی از افراد در مدیریت درد سیاتیک کمک کند.

• سیاتیک یک بیماری نیست. این یک علامت است

سوالاتی در رابطه با درد سیاتیک

درد سیاتیک چه احساسی دارد؟

افراد درد سیاتیک را بسته به علت آن به روش های مختلفی توصیف می کنند. برخی از افراد درد را به صورت درد تیز، تیراندازی یا تکان‌های درد توصیف می‌کنند. دیگران این درد را به عنوان “سوزش”، “الکتریکی” یا “خنجر زدن” توصیف می کنند.

درد ممکن است دائمی باشد یا ممکن است بیاید و برود. همچنین، درد معمولا در ساق پا در مقایسه با قسمت پایین کمر شدیدتر است. اگر برای مدت طولانی بنشینید یا بایستید، زمانی که می‌ایستید و بالاتنه‌تان را می‌چرخانید، ممکن است درد بدتر شود. حرکت اجباری و ناگهانی بدن مانند سرفه یا عطسه نیز می تواند درد را بدتر کند.

آیا سیاتیک در هر دو پا رخ می دهد؟

سیاتیک معمولاً فقط یک پا را در یک زمان درگیر می کند. با این حال، ممکن است سیاتیک در هر دو پا رخ دهد. این به سادگی این است که عصب در امتداد ستون فقرات در کجا فشرده می شود.

آیا سیاتیک به طور ناگهانی رخ می دهد یا ایجاد آن به زمان نیاز دارد؟

سیاتیک می تواند به طور ناگهانی یا تدریجی ظاهر شود. بستگی به علت دارد. فتق دیسک می تواند باعث درد ناگهانی شود. آرتریت در ستون فقرات به آرامی در طول زمان ایجاد می شود.

عوامل خطر سیاتیک چیست

اگر شما در معرض خطر سیاتیک هستید:

آسیب دیدگی/آسیب قبلی: آسیب به کمر یا ستون فقرات شما را در معرض خطر بیشتری برای سیاتیک قرار می دهد.

زندگی زنده: با افزایش سن طبیعی، بافت استخوانی و دیسک های ستون فقرات شما فرسوده می شود. پیری طبیعی می تواند اعصاب شما را در معرض خطر آسیب دیدگی یا تحت فشار قرار دادن تغییرات و جابجایی های استخوان، دیسک ها و رباط ها قرار دهد.

اضافه وزن دارید: ستون فقرات شما مانند یک جرثقیل عمودی است. عضلات شما وزنه تعادل هستند. وزنی که در جلوی بدن خود حمل می کنید همان چیزی است که ستون فقرات (جرثقیل) شما باید بلند کند. هرچه وزن بیشتری داشته باشید، عضلات کمر (ضدوزنه ها) باید بیشتر کار کنند. این می تواند منجر به کشیدگی کمر، درد و سایر مشکلات کمر شود.

فقدان یک هسته قوی: “هسته” شما عضلات پشت و شکم شما هستند. هرچه هسته شما قوی تر باشد، حمایت بیشتری از کمرتان خواهید داشت. بر خلاف ناحیه قفسه سینه، جایی که قفسه سینه شما پشتیبانی می کند، تنها تکیه گاه برای قسمت پایین کمر، عضلات شما هستند.

یک شغل فعال و فیزیکی داشته باشید: مشاغلی که نیاز به بلند کردن اجسام سنگین دارند ممکن است خطر ابتلا به مشکلات کمر و استفاده از کمر را افزایش دهند، یا کارهایی که با نشستن طولانی مدت ممکن است خطر مشکلات کمر را افزایش دهند.

عدم وضعیت بدنی مناسب در اتاق وزنه: حتی اگر از نظر بدنی مناسب و فعال هستید، اگر در طول وزنه برداری یا سایر تمرینات قدرتی از فرم بدنی مناسب پیروی نکنید، باز هم می توانید مستعد ابتلا به سیاتیک باشید.

دیابت داشته باشید: دیابت احتمال آسیب عصبی شما را افزایش می دهد، که احتمال ابتلا به سیاتیک را افزایش می دهد.

مبتلا به آرتروز: آرتروز می تواند به ستون فقرات شما آسیب برساند و اعصاب را در معرض آسیب قرار دهد.

سبک زندگی غیر فعال داشته باشید: نشستن برای مدت طولانی و ورزش نکردن و حرکت، انعطاف پذیر و فشرده عضلات خود می تواند خطر ابتلا به سیاتیک را افزایش دهد.

دود: نیکوتین موجود در تنباکو می‌تواند به بافت ستون فقرات آسیب برساند، استخوان‌ها را ضعیف کند و دیسک‌های مهره‌ای را تسریع کند.

آیا وزن بارداری دلیل ابتلای بسیاری از زنان باردار به سیاتیک است

درست است که سیاتیک در بارداری شایع است، اما افزایش وزن دلیل اصلی ابتلای زنان باردار به سیاتیک نیست. توضیح بهتر این است که برخی از هورمون های بارداری باعث شل شدن رباط های آنها می شود. رباط ها مهره ها را کنار هم نگه می دارند، از دیسک ها محافظت می کنند و ستون فقرات را ثابت نگه می دارند. لق شدن رباط‌ها می‌تواند باعث ناپایداری ستون فقرات شود و ممکن است باعث لغزش دیسک‌ها شود که منجر به فشرده شدن اعصاب و ایجاد سیاتیک می‌شود. وزن و موقعیت کودک نیز می تواند به عصب فشار بیاورد.

خبر خوب این است که راه هایی برای کاهش درد سیاتیک در دوران بارداری وجود دارد و این درد پس از تولد از بین می رود. فیزیوتراپی و ماساژ درمانی، دوش آب گرم، گرما، داروها و سایر اقدامات می تواند کمک کننده باشد. اگر باردار هستید، حتماً از روش‌های خوب وضعیت بدن در دوران بارداری پیروی کنید تا درد خود را نیز کاهش د

چه چیزی باعث سیاتیک می شود

سیاتیک می تواند ناشی از چندین بیماری مختلف باشد از جمله:

• فتق یا لغزش دیسک که باعث فشار روی ریشه عصبی می شود. این شایع ترین علت سیاتیک است. حدود 1٪ تا 5٪ از همه مردم در ایالات متحده در یک نقطه از زندگی خود دیسک لغزنده دارند. دیسک ها پدهای بالشتکی بین هر مهره ستون فقرات هستند. فشار مهره ها می تواند باعث برآمدگی (فتق) مرکز ژل مانند دیسک از طریق ضعف در دیواره بیرونی آن شود. هنگامی که فتق دیسک برای مهره های کمر شما اتفاق می افتد، می تواند بر روی عصب سیاتیک فشار بیاورد.

• بیماری دژنراتیو دیسک ساییدگی طبیعی دیسک های بین مهره های ستون فقرات است. فرسودگی دیسک ها ارتفاع آنها را کوتاه می کند و منجر به باریک شدن مسیرهای عصبی می شود (تنگی نخاع). تنگی ستون فقرات می تواند ریشه های عصب سیاتیک را در حین خروج از ستون فقرات نیشگون بگیرد.
• تنگی کانال نخاعی باریک شدن غیر طبیعی کانال نخاعی است. این باریک شدن فضای موجود برای نخاع و اعصاب را کاهش می دهد.

• اسپوندیلولیستزیس لغزش یک مهره است به طوری که با مهره بالای آن خارج می شود و دهانه ای را که از آن عصب خارج می شود باریک می کند. استخوان ستون فقرات کشیده شده می تواند عصب سیاتیک را نیشگون بگیرد.
• آرتروز. خارهای استخوانی (لبه های دندانه دار استخوان) می توانند در خارهای پیر ایجاد شوند و اعصاب کمر را تحت فشار قرار دهند.
• آسیب ترومایی به ستون فقرات کمری یا عصب سیاتیک.
• تومورهایی در کانال نخاعی کمری که عصب سیاتیک را تحت فشار قرار می دهند.
• سندرم پیریفورمیس وضعیتی است که زمانی ایجاد می‌شود که عضله پیریفورمیس، عضله کوچکی که در عمق باسن قرار دارد، سفت یا اسپاسم می‌شود. این می تواند به عصب سیاتیک فشار وارد کند و آن را تحریک کند. سندرم پیریفورمیس یک اختلال عصبی عضلانی غیرشایع است.
• سندرم اسب دم اسبی یک بیماری نادر اما جدی است که روی دسته اعصاب انتهای طناب نخاعی به نام دم اسبی تأثیر می گذارد. این سندرم باعث درد در ساق پا، بی حسی در اطراف مقعد و از دست دادن کنترل روده و مثانه می شود.

بیشتر بخوانید: چه موقع به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنیم

بهترین متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست)

پروفسور مغز و اعصاب

متخصص مغز و اعصاب خوب در تهران

علائم سیاتیک عبارتند از:

• درد متوسط تا شدید در ناحیه کمر، باسن و پایین ساق پا.

• بی حسی یا ضعف در ناحیه کمر، باسن، ساق پا یا پاها.
• دردی که با حرکت بدتر می شود. از دست دادن حرکت
• احساس “سوزن و سوزن” در پاها، انگشتان پا یا پاهای شما.
• از دست دادن کنترل روده و مثانه (به دلیل دم اسب).

سیاتیک چگونه تشخیص داده می شود

ابتدا، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی سابقه پزشکی شما را بررسی می کند. بعد، آنها در مورد علائم شما می پرسند.

در طول معاینه فیزیکی، از شما خواسته می‌شود که راه بروید تا پزشک بتواند ببیند ستون فقرات شما چگونه وزن شما را حمل می‌کند. ممکن است از شما خواسته شود که روی انگشتان پا و پاشنه پا راه بروید تا قدرت عضلات ساق پا را بررسی کنید.

ارائه‌دهنده شما همچنین ممکن است یک آزمایش بلند کردن پای مستقیم انجام دهد. برای این آزمایش، شما به پشت دراز می کشید و پاهای خود را صاف می کنید. ارائه دهنده شما به آرامی هر پا را بالا می آورد و نقطه شروع درد شما را یادداشت می کند. این آزمایش به تشخیص دقیق اعصاب آسیب دیده کمک می کند و مشخص می کند که آیا مشکلی در یکی از دیسک های شما وجود دارد یا خیر. همچنین از شما خواسته می شود که کشش ها و حرکات دیگری برای مشخص کردن درد و بررسی انعطاف پذیری و قدرت عضلات انجام دهید.

بسته به آنچه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در طول معاینه فیزیکی شما کشف می کند، ممکن است تصویربرداری و سایر آزمایش ها انجام شود. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اشعه ایکس ستون فقرات برای بررسی شکستگی های ستون فقرات، مشکلات دیسک، عفونت ها، تومورها و خارهای استخوانی.

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن برای دیدن تصاویر دقیق از استخوان و بافت های نرم پشت. MRI می تواند فشار روی عصب، فتق دیسک و هر بیماری آرتروزی را که ممکن است بر عصب فشار وارد کند را نشان دهد. MRI معمولا برای تایید تشخیص سیاتیک تجویز می شود.

• مطالعات سرعت هدایت عصبی/الکترومیوگرافی برای بررسی چگونگی عبور تکانه های الکتریکی از طریق عصب سیاتیک و پاسخ عضلات.

• میلوگرام برای تعیین اینکه آیا مهره یا دیسک باعث ایجاد درد شده است یا خیر.

سیاتیک چگونه درمان می شود؟

هدف از درمان کاهش درد و افزایش تحرک شما است. بسته به علت، بسیاری از موارد سیاتیک به مرور زمان با برخی درمان‌های خودمراقبتی ساده از بین می‌روند.

درمان های خودمراقبتی عبارتند از:

• استفاده از یخ و/یا کیسه داغ: ابتدا از کیسه یخ برای کاهش درد و تورم استفاده کنید. کیسه های یخ یا کیسه سبزیجات یخ زده را که در یک حوله پیچیده شده اند روی ناحیه آسیب دیده بمالید. به مدت 20 دقیقه، چند بار در روز استفاده کنید. بعد از چند روز اول به کیسه گرم یا پد گرم کن تغییر دهید. هر بار 20 دقیقه اعمال کنید. اگر هنوز درد دارید، بین بسته های گرم و سرد تغییر دهید – هر کدام که به بهترین وجه ناراحتی شما را تسکین می دهد.

• مصرف داروهای بدون نسخه: داروهایی برای کاهش درد، التهاب و تورم مصرف کنید. بسیاری از داروهای رایج بدون نسخه در این دسته، به نام داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، شامل آسپرین، ایبوپروفن (Advil®، Motrin®) و ناپروکسن (Naprosyn®، Aleve®) هستند. اگر می خواهید آسپرین مصرف کنید مراقب باشید. آسپرین می تواند باعث زخم و خونریزی در برخی افراد شود. اگر قادر به مصرف NSAIDs نیستید، ممکن است به جای آن استامینوفن (Tylenol®) مصرف شود.

• انجام حرکات کششی ملایم: حرکات کششی مناسب را از یک مربی با تجربه در مورد کمردرد بیاموزید. با سایر تقویت‌های عمومی، تقویت عضلات مرکزی و تمرینات هوازی کار کنید.

چه مدت باید قبل از مراجعه به متخصص مراقبت های بهداشتی، درمان های خودمراقبتی را برای سیاتیک خود امتحان کنم؟

هر فردی که درد سیاتیک دارد متفاوت است. نوع درد می تواند متفاوت باشد، شدت درد متفاوت است و علت درد می تواند متفاوت باشد. در برخی از بیماران، ممکن است ابتدا یک درمان تهاجمی تر امتحان شود. با این حال، به طور کلی، اگر یک دوره آزمایشی شش هفته ای از درمان های محافظه کارانه و خودمراقبتی – مانند یخ، گرما، کشش، داروهای بدون نسخه – تسکین دهنده نبود، وقت آن است که به یک متخصص مراقبت های بهداشتی مراجعه کنید و درمان های دیگر را امتحان کنید. گزینه ها.

سایر گزینه های درمانی سیاتیک عبارتند از:

• داروهای تجویزی: ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است شل کننده های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین (Amrix®، Flexeril®) را برای تسکین ناراحتی مرتبط با اسپاسم عضلانی تجویز کند. داروهای دیگر با اثر تسکین درد که ممکن است آزمایش شوند عبارتند از داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و داروهای ضد تشنج. بسته به میزان درد شما، ممکن است در اوایل برنامه درمانی از داروهای مسکن تجویزی استفاده شود.

• فیزیوتراپی: هدف فیزیوتراپی یافتن حرکات ورزشی است که با کاهش فشار روی عصب، سیاتیک را کاهش می دهد. یک برنامه ورزشی باید شامل تمرینات کششی برای بهبود انعطاف پذیری عضلات و تمرینات هوازی (مانند پیاده روی، شنا، ایروبیک در آب) باشد. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما می‌تواند شما را به یک فیزیوتراپیست ارجاع دهد که با شما کار می‌کند تا برنامه تمرینی کششی و هوازی شما را سفارشی کند و تمرین‌های دیگری را برای تقویت عضلات پشت، شکم و پاهای شما توصیه کند.

• تزریقات ستون فقرات: تزریق کورتیکواستروئید، یک داروی ضد التهاب، به کمر ممکن است به کاهش درد و تورم اطراف ریشه های عصبی آسیب دیده کمک کند. تزریقات باعث تسکین درد کوتاه مدت (معمولا تا سه ماه) می شود و تحت بی حسی موضعی به عنوان یک درمان سرپایی انجام می شود. ممکن است هنگام تزریق، کمی فشار و احساس سوزش یا سوزش داشته باشید. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد تعداد تزریقات و خطرات تزریق بپرسید.

• درمان های جایگزین: درمان های جایگزین به طور فزاینده ای محبوب هستند و برای درمان و مدیریت انواع درد استفاده می شوند. روش‌های جایگزین برای بهبود درد سیاتیک شامل دستکاری ستون فقرات توسط متخصص کایروپراکتیک، یوگا یا طب سوزنی است. ماساژ ممکن است به اسپاسم عضلانی که اغلب همراه با سیاتیک رخ می دهد کمک کند. بیوفیدبک گزینه ای برای کمک به مدیریت درد و کاهش استرس است.

چه زمانی جراحی در نظر گرفته می شود؟

جراحی ستون فقرات معمولاً توصیه نمی‌شود، مگر اینکه با روش‌های درمانی دیگر مانند کشش و دارو بهبود نیافته باشید، درد شما بدتر شود، ضعف شدید در عضلات اندام تحتانی خود داشته باشید یا کنترل مثانه یا روده را از دست داده باشید.

اینکه چه مدت به زودی جراحی در نظر گرفته می شود بستگی به علت سیاتیک شما دارد. جراحی معمولاً در عرض یک سال از علائم مداوم در نظر گرفته می شود. دردی که شدید و بی امان است و شما را از ایستادن یا کار کردن باز می دارد و در بیمارستان بستری شده اید، به درمان تهاجمی تر و زمان کوتاه تری برای جراحی نیاز دارد. از دست دادن کنترل مثانه یا روده می تواند به جراحی اورژانسی نیاز داشته باشد اگر مشخص شود که سندرم دم اسب است.

هدف از جراحی ستون فقرات برای درد سیاتیک، برداشتن فشار روی اعصابی است که تحت فشار قرار می گیرند و اطمینان حاصل شود که ستون فقرات پایدار است.

گزینه های جراحی برای تسکین سیاتیک عبارتند از:

میکرودیسککتومی: این یک روش کم تهاجمی است که برای برداشتن قطعات فتق دیسک که بر روی عصب فشار می‌آورند استفاده می‌شود.

میکرودیسککتومی | کلینیک کلیولند

لامینکتومی: در این روش لامینا (بخشی از استخوان مهره، سقف کانال نخاعی) که باعث فشار بر روی عصب سیاتیک می شود، برداشته می شود.

تصویری از لامینکتومی

چه مدت طول می کشد تا جراحی ستون فقرات انجام شود و زمان معمول بهبودی چقدر است؟

دیسککتومی و لامینکتومی معمولاً یک تا دو ساعت طول می کشد. زمان بهبودی بستگی به وضعیت شما دارد. جراح شما به شما خواهد گفت که چه زمانی می توانید به فعالیت کامل بازگردید. به طور کلی زمان لازم برای بهبودی شش هفته تا سه ماه است.

خطرات جراحی ستون فقرات چیست؟

اگرچه این روش ها بسیار ایمن و موثر در نظر گرفته می شوند، اما همه جراحی ها دارای خطراتی هستند. خطرات جراحی ستون فقرات عبارتند از:

خون ریزی.

عفونت.

لخته شدن خون.

آسیب عصبی

نشت مایع نخاعی

از دست دادن کنترل مثانه یا روده.

چه عوارضی با سیاتیک همراه است؟

اکثر افراد به طور کامل از سیاتیک بهبود می یابند. با این حال، درد مزمن (مداوم و پایدار) می تواند از عوارض سیاتیک باشد. اگر عصب فشرده شده به طور جدی آسیب ببیند، ضعف مزمن عضلانی، مانند “افت پا” ممکن است رخ دهد، زمانی که بی حسی در پا راه رفتن عادی را غیرممکن می کند. سیاتیک به طور بالقوه می تواند باعث آسیب دائمی عصبی شود و در نتیجه باعث از دست دادن احساس در پاهای آسیب دیده شود. اگر احساس خود را در پاها یا پاهای خود از دست دادید یا در طول دوره بهبودی خود نگرانی دارید، فوراً با متخصص خود تماس بگیرید.  

آیا می توان از سیاتیک پیشگیری کرد؟

برخی از منابع سیاتیک ممکن است قابل پیشگیری نباشند، مانند بیماری دیسک دژنراتیو، سیاتیک ناشی از بارداری یا افتادن تصادفی. اگرچه ممکن است پیشگیری از همه موارد سیاتیک امکان پذیر نباشد، انجام اقدامات زیر می تواند به محافظت از کمر و کاهش خطر کمک کند:

• حفظ وضعیت بدنی خوب: پیروی از تکنیک‌های خوب وضعیت بدن در هنگام نشستن، ایستادن، بلند کردن اجسام و خواب به کاهش فشار روی کمر کمک می‌کند. درد می تواند یک علامت هشدار اولیه باشد که نشان می دهد شما به درستی در یک راستا قرار ندارید. اگر شروع به احساس درد یا سفتی کردید، وضعیت خود را تنظیم کنید.

• سیگار نکشید: نیکوتین خون رسانی به استخوان ها را کاهش می دهد. ستون فقرات و دیسک‌های مهره‌ای را ضعیف می‌کند که فشار بیشتری به ستون فقرات و دیسک‌ها وارد می‌کند و باعث مشکلات کمر و ستون فقرات می‌شود.
• حفظ وزن سالم: وزن اضافی و رژیم غذایی نامناسب با التهاب و درد در سراسر بدن شما همراه است. برای کاهش وزن یا یادگیری عادات غذایی سالم تر، به رژیم غذایی مدیترانه ای توجه کنید. هر چه به وزن ایده آل خود نزدیک تر باشید، فشار کمتری به ستون فقرات وارد می کنید.

• به طور منظم ورزش کنید: ورزش شامل کشش برای انعطاف پذیر نگه داشتن مفاصل و تمریناتی برای تقویت هسته مرکزی بدن – عضلات کمر و شکم است. این عضلات برای حمایت از ستون فقرات شما کار می کنند. همچنین برای مدت طولانی ننشینید.

• فعالیت های بدنی را انتخاب کنید که کمتر به کمر شما آسیب برساند: فعالیت های کم تاثیر مانند شنا، پیاده روی، یوگا یا تای چی را در نظر بگیرید.

• خود را از سقوط در امان نگه دارید: کفش‌هایی بپوشید که مناسب باشند و پله‌ها و مسیرهای پیاده‌روی را عاری از هرج و مرج نگه دارند تا احتمال سقوط شما کاهش یابد. اطمینان حاصل کنید که اتاق‌ها نور کافی دارند و میله‌های دستگیره در حمام و ریل در راه پله‌ها وجود دارد.