علائم تنگی کانال نخاعی در زنان – بهترین دارو برای تنگی کانال نخاعی 1403

علائم تنگی کانال نخاعی در زنان

                  
علائم تنگی کانال نخاعی در زنان و مردان مشابه است و به محل و شدت تنگی بستگی دارد. برخی از علائم تنگی کانال نخاعی شایع عبارتند از:

درد در کمر، باسن یا پاها Pain in the back, hips or legs: درد تنگی کانال نخاعی معمولاً در قسمت پایین کمر شروع می‌شود و به پاها، به ویژه پاها و ساق پاها، انتشار می‌یابد. درد ممکن است در هنگام ایستادن، راه رفتن یا بالا رفتن از پله‌ها تشدید شود.

بی حسی یا گزگز در پاها Numbness or tingling in the legs: بی حسی یا گزگز در پاها یکی دیگر از علائم تنگی کانال نخاعی است. این علائم ممکن است در یک یا هر دو پا رخ دهد و ممکن است در هنگام ایستادن، راه رفتن یا بالا رفتن از پله‌ها تشدید شود.

ضعف در پاها Weakness in the legs:  یکی دیگر از علائم تنگی کانال نخاعی است .ضعف در پاها می‌تواند باعث مشکل در راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها یا بلند کردن اشیا شود.

اختلال در عملکرد مثانه یا روده Bladder or bowel dysfunction: در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث اختلال در عملکرد مثانه یا روده شود. این علائم ممکن است شامل بی اختیاری ادرار یا مدفوع، دشواری در دفع ادرار یا مدفوع یا یبوست باشد.

علائم تنگی کانال نخاعی (Symptoms of spinal stenosis) معمولاً با افزایش سن و پیشرفت بیماری بدتر می‌شود. اگر فکر می‌کنید ممکن است به تنگی کانال نخاعی مبتلا باشید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند با انجام آزمایش‌های مختلف، مانند معاینه فیزیکی، تصویربرداری و آزمایش‌های الکتریکی عصب و عضله، تشخیص را تأیید کند.

درمان تنگی کانال نخاعی (Treatment of spinal stenosis) به شدت علائم تنگی کانال نخاعی و سایر شرایط پزشکی که ممکن است داشته باشید بستگی دارد. درمان‌های غیر جراحی معمولاً اولین خط درمان هستند و شامل موارد زیر می‌شوند:

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): NSAIDs می‌توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند.

داروهای کورتیکواستروئیدی: داروهای کورتیکواستروئیدی می‌توانند به کاهش التهاب و کاهش علائم تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

کاهش وزن: کاهش وزن حتی مقداری می‌تواند فشار روی ستون فقرات را کاهش دهد.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافت یا شدید باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. جراحی تنگی کانال نخاعی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

لامینکتومی: لامینکتومی یک عمل جراحی است که در آن بخشی از لامینا، استخوان پشت مهره‌ها، برداشته می‌شود تا فضای بیشتری برای نخاع ایجاد شده و علائم تنگی کانال نخاعی از بین بروند.

بیشتر بدانید: سندروم پای بیقرار | 10 راهکار طبیعی جهت مقابله با این بیماری

فورامینوتومی: فورامینوتومی یک عمل جراحی است که در آن بخشی از فورامن، سوراخی که نخاع از آن عبور می‌کند، برداشته می‌شود تا فضای بیشتری برای نخاع ایجاد شود.

استئوپلاستی دیسک: استئوپلاستی دیسک یک عمل جراحی است (Disc osteoplasty is a surgical procedure) که در آن از مواد مصنوعی برای افزایش ارتفاع دیسک‌ها استفاده می‌شود تا فضای بیشتری برای نخاع ایجاد شود.

انتخاب بهترین روش درمانی برای کاهش علائم تنگی کانال نخاعی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شدت علائم تنگی کانال نخاعی شما، سایر شرایط پزشکی که ممکن است داشته باشید و ترجیحات شخصی شما. مهم است که قبل از تصمیم‌گیری در مورد اینکه کدام روش درمانی را انتخاب کنید، با پزشک خود مشورت کنید.

در مرکز تخصصی درمانی تنگی کانال نخاعی در غرب تهران ،پزشکان مجرب ما از جمله دکتر  موسوی جهت درمان انواع بیماری های ستون فقرات در خدمت شما هستند.

درمان تنگی کانال نخاعی بدون جراحی

درمان تنگی کانال نخاعی بدون جراحی معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) (Non-steroidal anti-inflammatory drugs)

داروهای کورتیکواستروئیدی (Corticosteroid drugs)

فیزیوتراپی (Physiotherapy)

کاهش وزن (Weight Loss)

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش التهاب و درد ناشی از علائم تنگی کانال نخاعی کمک کنند. NSAIDها را می‌توان به صورت خوراکی، موضعی یا تزریقی مصرف کرد.

داروهای کورتیکواستروئیدی

داروهای کورتیکواستروئیدی مانند دگزامتازون معمولاً به صورت تزریقی تجویز می‌شوند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپیست می‌تواند تمرینات خاصی را به شما آموزش دهد که می‌توانند به کاهش درد و بهبود علائم تنگی کانال نخاعی شما کمک کنند.

کاهش وزن

اضافه وزن یا چاقی می‌تواند فشار روی ستون فقرات را افزایش دهد و علائم تنگی کانال نخاعی را بدتر کند. کاهش وزن حتی مقداری می‌تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد شما کمک کند.

در اینجا برخی از نکات برای درمان تنگی کانال نخاعی بدون جراحی آورده شده است: (Treatment of spinal stenosis without surgery)

 تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت بیماری و بدتر شدن علائم کمک کند. (Early diagnosis and treatment)

به توصیه‌های پزشک خود عمل کنید

در مورد گزینه‌های درمانی خود تحقیق کنید. مهم است که قبل از تصمیم‌گیری در مورد اینکه کدام روش درمانی را انتخاب کنید، اطلاعات کافی داشته باشید.

در برخی موارد، درمان‌های غیر جراحی می‌توانند علائم تنگی کانال نخاعی را به طور کامل از بین ببرند. در سایر موارد، ممکن است لازم باشد درمان‌های غیر جراحی را برای مدتی ادامه دهید تا علائم شما بهبود یابد.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافت یا شدید باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. جراحی تنگی کانال نخاعی یک گزینه درمانی است که برای افراد مبتلا به علائم شدید یا مداوم تنگی کانال نخاعی که با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافته است، در نظر گرفته می‌شود.

آبا تنگی کانال نخاعی خطرناک است

تنگی کانال نخاعی می‌تواند خطرناک باشد، به خصوص اگر درمان نشود. در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث آسیب دائمی به نخاع و اعصاب شود.

برخی از عوارض احتمالی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

درد مزمن: درد مزمن یکی از شایع‌ترین علائم تنگی کانال نخاعی است. این درد می‌تواند در کمر، باسن یا پاها ایجاد شود و ممکن است در هنگام ایستادن، راه رفتن یا بالا رفتن از پله‌ها تشدید شود.

ضعف یا بی حسی در پاها: ضعف یا بی حسی در پاها می‌تواند باعث مشکل در راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها یا بلند کردن اشیا شود.

اختلال در عملکرد مثانه یا روده: در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث اختلال در عملکرد مثانه یا روده شود. این علائم ممکن است شامل بی اختیاری ادرار یا مدفوع، دشواری در دفع ادرار یا مدفوع یا یبوست باشد.

اگر فکر می‌کنید ممکن است به تنگی کانال نخاعی مبتلا باشید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند با انجام آزمایش‌های مختلف، مانند معاینه فیزیکی، تصویربرداری و آزمایش‌های الکتریکی عصب و عضله، تشخیص را تأیید کند.

درمان علائم تنگی کانال نخاعی به شدت علائم تنگی کانال نخاعی و سایر شرایط پزشکی که ممکن است داشته باشید بستگی دارد. درمان‌های غیر جراحی معمولاً اولین خط درمان هستند و شامل موارد زیر می‌شوند:

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)

داروهای کورتیکواستروئیدی

فیزیوتراپی

کاهش وزن

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافت یا شدید باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. جراحی تنگی کانال نخاعی یک گزینه درمانی است که برای افراد مبتلا به علائم شدید یا مداوم تنگی کانال نخاعی که با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافته است، در نظر گرفته می‌شود.

در اینجا چند نکته برای کاهش خطر ابتلا به عوارض تنگی کانال نخاعی آورده شده است: (Reducing the risk of complications of spinal canal stenosis)

 تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت بیماری و بدتر شدن علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند.

به توصیه‌های پزشک خود عمل کنید. پزشک شما می‌تواند بهترین روش برای درمان علائم تنگی کانال نخاعی را برای شما مشخص خواهد کرد.

در مورد گزینه‌های درمانی خود تحقیق کنید. مهم است که قبل از تصمیم‌گیری در مورد اینکه کدام روش درمانی را انتخاب کنید، اطلاعات کافی داشته باشید. اگر در این زمینه اطلاعات کافی ندارید می توانید با پزشکان مجرب ما در مرکز تخصصی دکتر موسوی در غرب تهران تماس بگیرید.

بهترین دارو برای تنگی کانال نخاعی

بهترین دارو برای تنگی کانال نخاعی به شدت علائم تنگی کانال نخاعی و سایر شرایط پزشکی که ممکن است داشته باشید بستگی دارد. در برخی موارد، ترکیبی از داروها ممکن است بهترین گزینه درمانی باشد.

برخی از داروهایی که برای درمان تنگی کانال نخاعی استفاده می‌شوند عبارتند از:

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs): NSAIDs مانند ایبوپروفن و ناپروکسن می‌توانند به کاهش التهاب و درد ناشی از علائم تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

داروهای ضد تشنج: داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین و پرگابالین می‌توانند به کاهش درد و اسپاسم عضلانی ناشی از تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای: داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای مانند آمی تریپتیلین می‌توانند به کاهش درد و اسپاسم عضلانی ناشی از تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

داروهای شل کننده عضلات: داروهای شل کننده عضلات مانند تیزانیدین و دانترولین می‌توانند به کاهش اسپاسم عضلانی ناشی از تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما با داروهای بدون نسخه بهبود نیافت، پزشک ممکن است داروهای تجویزی را برای شما تجویز کند. مهم است که به توصیه‌های پزشک خود در مورد دوز و زمان مصرف داروها عمل کنید.

در اینجا برخی از نکات برای استفاده ایمن از داروها برای رفع علائم تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

دوز و زمان مصرف داروها را طبق دستور پزشک خود مصرف کنید.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما با داروها بهبود نیافت یا شدید باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. جراحی تنگی کانال نخاعی یک گزینه درمانی است که برای افراد مبتلا به علائم شدید یا مداوم تنگی کانال نخاعی که با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافته است، در نظر گرفته می‌شود.

بهترین درمان خانگی برای تنگی کانال نخاعی

درمان خانگی برای رفع علائم تنگی کانال نخاعی معمولاً شامل ترکیبی از موارد زیر است:

تغییرات سبک زندگی برای کاهش علائم تنگی کانال نخاعی: تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن، ورزش منظم و حفظ وضعیت بدنی مناسب می‌توانند به کاهش فشار روی ستون فقرات و بهبود علائم تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

داروهای بدون نسخه برای تسکین درد ناشی از علائم تنگی کانال نخاعی: داروهای بدون نسخه مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و التهاب ناشی ازعلائم تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

درمان‌های مکمل و جایگزین: درمان‌های مکمل و جایگزین مانند طب سوزنی و ماساژ درمانی ممکن است به کاهش درد و بهبود عملکرد در افراد مبتلا به علائم تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

در اینجا برخی از درمان‌های خانگی خاص برای رفع علائم تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

کاهش وزن: کاهش حتی مقداری وزن می‌تواند فشار روی ستون فقرات را کاهش دهد و علائم تنگی کانال نخاعی را بهبود بخشد.

ورزش منظم: ورزش منظم می‌تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود دامنه حرکتی کمک کند. ورزش‌های مناسب برای افراد مبتلا به علائم تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

پیاده‌روی

شنا

یوگا

حفظ وضعیت بدنی مناسب: حفظ وضعیت بدنی مناسب در هنگام ایستادن، نشستن و خوابیدن می‌تواند به کاهش فشار روی ستون فقرات و کاهش علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند.

استفاده از کمربند یا بانداژ طبی: کمربند یا بانداژ طبی می‌تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش درد و علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما با درمان‌های خانگی بهبود نیافت یا شدید باشد، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید. جراحی تنگی کانال نخاعی یک گزینه درمانی است که برای افراد مبتلا به علائم تنگی کانال نخاعی شدید یا مداوم تنگی کانال نخاعی که با درمان‌های غیر جراحی بهبود نیافته است، در نظر گرفته می‌شود.

در اینجا برخی از نکات برای استفاده ایمن از درمان‌های خانگی برای تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

قبل از شروع هرگونه درمان خانگی، با پزشک خود مشورت کنید.

در ادامه، به بررسی هر یک از درمان‌های خانگی تنگی کانال نخاعی به طور مفصل‌تری می‌پردازیم.

کاهش وزن

اضافه وزن یا چاقی می‌تواند فشار روی ستون فقرات را افزایش دهد و علائم تنگی کانال نخاعی را بدتر کند. کاهش حتی مقداری وزن می‌تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد شما کمک کند.

ورزش منظم

ورزش منظم می‌تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود دامنه حرکتی کمک کند. ورزش‌های مناسب برای افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

پیاده‌روی: پیاده‌روی یک ورزش ساده و کم‌خطر است که می‌تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد در افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمک کند.

شنا: شنا یک ورزش عالی برای افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی است زیرا وزن بدن را از روی ستون فقرات برداشته و فشار را کاهش می‌دهد.

یوگا: یوگا می‌تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود انعطاف‌پذیری کمک کند.

اگر به تنگی کانال نخاعی مبتلا هستید، قبل از شروع هر برنامه ورزشی جدید با پزشک خود مشورت کنید.

حفظ وضعیت بدنی مناسب

حفظ وضعیت بدنی مناسب در هنگام ایستادن، نشستن و خوابیدن می‌تواند به کاهش فشار روی ستون فقرات کمک کند. در اینجا چند نکته برای حفظ وضعیت بدنی مناسب آورده شده است:

هنگام ایستادن، باسن خود را عقب دهید و شانه‌های خود را به عقب و پایین بکشید.

هنگام نشستن، پشت خود را صاف نگه دارید و از یک صندلی با پشتی حمایت‌کننده استفاده کنید.

هنگام خوابیدن، از یک بالش زیر زانوهای خود استفاده کنید تا از خم شدن بیش از حد ستون فقرات جلوگیری کنید.

استراحت کافی

استفاده از کمربند یا بانداژ طبی

نحوه خوابیدن با تنگی کانال نخاعی

خوابیدن با تنگی کانال نخاعی می‌تواند چالش‌برانگیز باشد. علائم تنگی کانال نخاعی مانند درد، بی حسی و ضعف می‌توانند خواب را مختل کنند.

در اینجا چند نکته برای خوابیدن با علائم تنگی کانال نخاعی شده است:

از یک تشک سفت استفاده کنید. یک تشک سفت می‌تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش درد کمک کند.

از یک بالش زیر زانوهای خود استفاده کنید. این کار می‌تواند از خم شدن بیش از حد ستون فقرات در هنگام خواب جلوگیری کند.

از یک بالش بین زانوها و پاهای خود استفاده کنید. این کار می‌تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش درد کمک کند.

از یک بالش زیر سر خود استفاده کنید. این کار می‌تواند به حفظ وضعیت بدنی مناسب در هنگام خواب کمک کند.

اگر به دنبال موقعیت خواب خاصی هنگام داشتن علائم تنگی کانال نخاعی هستید، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما می‌تواند به شما کمک کند تا موقعیتی را پیدا کنید که برای شما راحت‌ترین و موثرترین باشد.

در اینجا چند موقعیت خواب خاص برای تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

خوابیدن به پشت: خوابیدن به پشت با قرار دادن یک بالش زیر زانوهای خود می‌تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش درد و علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند.

خوابیدن به پهلو: خوابیدن به پهلو با قرار دادن یک بالش بین زانوها و پاهای خود می‌تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش درد و علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند.

خوابیدن به شکم: خوابیدن به شکم معمولاً برای افراد مبتلا به تنگی کانال نخاعی توصیه نمی‌شود زیرا می‌تواند باعث افزایش درد و ناراحتی شود.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما شدید است یا نمی‌توانید خواب خوبی داشته باشید، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما ممکن است داروهایی را برای کاهش درد یا سایر علائم تجویز کند یا ممکن است جراحی را توصیه کند.

پیاده روی برای تنگی کانال نخاعی

پیاده روی یک ورزش ساده و کم‌خطر است که می‌تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد در افراد مبتلا به علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند. پیاده روی می‌تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود دامنه حرکتی کمک کند.

اگر به علائم تنگی کانال نخاعی مبتلا هستید، قبل از شروع هر برنامه پیاده‌روی جدید با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما می‌تواند به شما کمک کند تا یک برنامه پیاده‌روی ایمن و موثر ایجاد کنید.

در اینجا چند نکته برای پیاده‌روی با علائم تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

از کفش‌های راحت و حمایت‌کننده استفاده کنید.

از کمربند یا بانداژ طبی برای حمایت از ستون فقرات خود استفاده کنید.

در ابتدا، کوتاه‌مدت پیاده‌روی کنید و به تدریج زمان پیاده‌روی خود را افزایش دهید.

اگر درد دارید، پیاده‌روی را متوقف کنید و استراحت کنید.

در اینجا چند نمونه از تمرینات پیاده‌روی برای علائم تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

پیاده‌روی آهسته و منظم در سطح صاف: این یک تمرین عالی برای شروع است.

پیاده‌روی با شیب کم: این تمرین می‌تواند به تقویت عضلات پاهای شما کمک کند.

پیاده‌روی در آب: این یک تمرین عالی برای کاهش فشار روی ستون فقرات است.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی شما شدید است یا نمی‌توانید پیاده‌روی کنید، با پزشک خود مشورت کنید. پزشک شما ممکن است داروهایی را برای کاهش درد یا سایر علائم تجویز کند یا ممکن است جراحی را توصیه کند.

روش های پیشگیری از تنگی کانال نخاعی

هیچ روش قطعی برای پیشگیری از علائم تنگی کانال نخاعی وجود ندارد، اما برخی از اقدامات می‌توانند خطر ابتلا به آن را کاهش دهند.

در اینجا برخی از روش‌های پیشگیری از علائم تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

حفظ وزن سالم: اضافه وزن یا چاقی می‌تواند فشار روی ستون فقرات را افزایش دهد و خطر ابتلا به علائم تنگی کانال نخاعی را افزایش دهد.

ورزش منظم: ورزش منظم می‌تواند به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات و بهبود انعطاف‌پذیری و کاهش علائم تنگی کانال نخاعی کمک کند.

حفظ وضعیت بدنی مناسب: حفظ وضعیت بدنی مناسب در هنگام ایستادن، نشستن و خوابیدن می‌تواند به کاهش فشار روی ستون فقرات کمک کند.

پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین: بلند کردن اجسام سنگین می‌تواند باعث آسیب به ستون فقرات شود.

پرهیز از سیگار کشیدن: سیگار کشیدن می‌تواند باعث التهاب و آسیب به ستون فقرات شود.

در اینجا برخی از نکات خاص برای کاهش خطر ابتلا به تنگی کانال نخاعی آورده شده است:

اگر اضافه وزن دارید، برای کاهش وزن تلاش کنید. حتی کاهش مقدار کمی وزن می‌تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد.

هر روز حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی، دویدن و شنا می‌توانند مفید باشند.

هنگام ایستادن، باسن خود را عقب دهید و شانه‌های خود را به عقب و پایین بکشید.

هنگام نشستن، پشت خود را صاف نگه دارید و از یک صندلی با پشتی حمایت‌کننده استفاده کنید.

از یک تشک سفت برای خوابیدن استفاده کنید.

اگر سیگار می‌کشید، سیگار را ترک کنید.

اگر علائم تنگی کانال نخاعی مانند درد، بی حسی یا ضعف در کمر، باسن یا پاها دارید، مهم است که با پزشک خود مشورت کنید. پزشک می‌تواند به شما کمک کند تا علت علائم خود را تشخیص دهید و در صورت لزوم، درمان مناسب را دریافت کنید.

آیا تنگی کانال نخاعی درمان قطعی دارد

پاسخ کوتاه این است که خیر، تنگی کانال نخاعی درمان قطعی ندارد. با این حال، درمان‌های مختلفی وجود دارد که می‌تواند علائم تنگی کانال نخاعی را کاهش دهد و کیفیت زندگی فرد را بهبود بخشد.

درمان تنگی کانال نخاعی به شدت علائم و شرایط فردی بستگی دارد. در موارد خفیف، درمان‌های غیرجراحی مانند دارو درمانی، فیزیوتراپی و تزریق اپیدورال ممکن است کافی باشد. این درمان‌ها می‌توانند به کاهش درد، التهاب و تورم کمک کنند.

در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است ضروری باشد. جراحی می‌تواند فضای کانال نخاعی را افزایش دهد و فشار را از روی نخاع یا اعصاب بردارد.

درمان‌های غیرجراحی برای تنگی کانال نخاعی عبارتند از: (Non-surgical treatments for spinal stenosis)

دارو درمانی drug therapy: داروهای ضد درد، شل کننده‌های عضلانی و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) می‌توانند به کاهش درد و التهاب و کاهش علائم تنگی کانال نخاعی کمک کنند.

فیزیوتراپی Physiotherapy: فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات پشت و شکم کمک کند و به بهبود وضعیت بدنی کمک کند.

تزریق اپیدورال Epidural injection: تزریق کورتیکواستروئیدها یا سایر داروها به فضای اپیدورال می‌تواند به کاهش درد و التهاب کمک کند.

جراحی تنگی کانال نخاعی عبارتند از: (Spinal stenosis surgery includes:)

لامینکتومی Laminectomy: در این روش، یک یا چند لامین (صفحات استخوانی که کانال نخاعی را پوشش می‌دهند) برداشته می‌شوند تا فضای کانال نخاعی افزایش یافته و علائم تنگی کانال نخاعی کاهش بیابد.

فورامینوتومی Foraminotomy: در این روش، یک یا چند سوراخ در فورامینا (سوراخ‌های بین مهره‌ای که اعصاب نخاعی از آن‌ها عبور می‌کنند) ایجاد می‌شود تا فضای برای اعصاب افزایش یابد.

لامینوپلاستی Laminoplasty: در این روش، لامین (صفحه استخوانی که کانال نخاعی را پوشش می‌دهد) به جای برداشته شدن، با یک ماده مصنوعی یا استخوان جایگزین می‌شود.

انتخاب بهترین روش درمانی برای تنگی کانال نخاعی به شدت علائم، سن بیمار، وضعیت سلامت عمومی و ترجیحات بیمار بستگی دارد.

تفاوت بین آرتروز و تنگی کانال نخاعی

آرتروز و تنگی کانال نخاعی دو بیماری متفاوت هستند که می‌توانند باعث درد و ناراحتی در ستون فقرات شوند.

آرتروز یک بیماری دژنراتیو است (Arthritis is a degenerative disease) که باعث التهاب و تخریب غضروف مفاصل می‌شود. غضروف یک بافت نرم و لغزنده است که انتهای استخوان‌ها را می‌پوشاند و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به راحتی روی یکدیگر حرکت کنند. در آرتروز، غضروف از بین می‌رود و استخوان‌ها به یکدیگر ساییده می‌شوند. این می‌تواند باعث درد، سفتی و تورم شود.

تنگی کانال نخاعی یک بیماری است که در آن فضای کانال نخاعی که نخاع و اعصاب نخاعی از آن عبور می‌کنند، کاهش می‌یابد. این می‌تواند باعث فشار بر نخاع یا اعصاب شود و باعث درد، بی حسی، گزگز و ضعف در بازوها، پاها یا سایر قسمت‌های بدن شود.

تفاوت‌های اصلی بین آرتروز و تنگی کانال نخاعی عبارتند از: (The main differences between osteoarthritis and spinal stenosis are:)

علت: آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که علت آن مشخص نیست. تنگی کانال نخاعی می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود، از جمله:

تغییرات ناشی از سن Changes due to age

آسیب‌های ستون فقرات Spinal injuries

پوکی استخوان Osteoporosis

رشد بیش از حد استخوان Bone overgrowth

تومورهای ستون فقرات Spinal tumors

علائم: آرتروز معمولاً باعث درد، سفتی و تورم در مفاصل می‌شود. تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث درد، بی حسی، گزگز و ضعف در بازوها، پاها یا سایر قسمت‌های بدن شود.

محل: آرتروز می‌تواند در هر مفصل بدن ایجاد شود، اما شایع‌ترین محل آن مفاصل زانو، لگن، دست، پا و ستون فقرات است. تنگی کانال نخاعی معمولاً در ستون فقرات کمری یا گردنی ایجاد می‌شود.

درمان: درمان آرتروز به شدت علائم و نوع آرتروز بستگی دارد. درمان‌های ممکن عبارتند از:

دارو درمانی

فیزیوتراپی

جراحی

درمان‌های جایگزین درمان تنگی کانال نخاعی نیز به شدت علائم بستگی دارد. درمان‌های ممکن عبارتند از: (Alternative therapies for the treatment of spinal stenosis)

دارو درمانی

فیزیوتراپی

تزریق اپیدورال

جراحی

در برخی موارد، آرتروز و تنگی کانال نخاعی می‌توانند با هم رخ دهند. به عنوان مثال، آرتروز در مفاصل مهره‌ها می‌تواند باعث تنگی کانال نخاعی شود.

هزینه درمان تنگی کانال نخاعی 1403

هزینه درمان تنگی کانال نخاعی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

نوع درمان: درمان‌های غیرجراحی مانند دارو درمانی، فیزیوتراپی و تزریق اپیدورال معمولاً ارزان‌تر از جراحی هستند. جراحی تنگی کانال نخاعی می‌تواند بسته به نوع عمل، مدت زمان بستری و سایر عوامل، هزینه‌ای بین 10 تا 50 میلیون تومان داشته باشد.

محل درمان: هزینه درمان تنگی کانال نخاعی در بیمارستان‌های خصوصی معمولاً بیشتر از بیمارستان‌های دولتی است.

بیمه: برخی از بیمه‌های درمانی هزینه‌های درمان تنگی کانال نخاعی را تحت پوشش قرار می‌دهند.

هزینه درمان‌های غیرجراحی برای تنگی کانال نخاعی

دارو درمانی: هزینه داروهای ضد درد، شل کننده‌های عضلانی و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) معمولاً بین 100 تا 500 هزار تومان در ماه است.

فیزیوتراپی: هزینه جلسات فیزیوتراپی معمولاً بین 200 تا 500 هزار تومان در هر جلسه است.

تزریق اپیدورال: هزینه هر تزریق اپیدورال معمولاً بین 500 تا 1 میلیون تومان است.

هزینه جراحی تنگی کانال نخاعی

لامینکتومی: هزینه لامینکتومی بسته به تعداد مهره‌هایی که باید برداشته شوند، می‌تواند بین 10 تا 30 میلیون تومان باشد.

فورامینوتومی: هزینه فورامینوتومی بسته به تعداد سوراخ‌هایی که باید ایجاد شوند، می‌تواند بین 5 تا 15 میلیون تومان باشد.

لامینوپلاستی: هزینه لامینوپلاستی بسته به نوع موادی که برای جایگزینی لامین استفاده می‌شوند، می‌تواند بین 15 تا 30 میلیون تومان باشد.

در نهایت، هزینه درمان تنگی کانال نخاعی باید با پزشک یا بیمارستان مورد نظر بررسی شود.

دکتر تنگی کانال نخاعی در تهران

دکتر تنگی کانال نخاعی، متخصصی است که در تشخیص و درمان بیماری‌های ستون فقرات، از جمله علائم تنگی کانال نخاعی، تخصص دارد. این متخصص معمولاً دارای مدرک دکترای پزشکی (MD) یا دکترای جراحی (PhD) است و در زمینه ارتوپدی یا جراحی مغز و اعصاب آموزش دیده است.

دکتر تنگی کانال نخاعی می‌تواند علائم تنگی کانال نخاعی در بیمار را ارزیابی کند و با انجام آزمایش‌های مختلف، علت تنگی کانال نخاعی را تشخیص دهد. این آزمایش‌ها شامل موراد زیر است:

معاینه فیزیکی: پزشک ستون فقرات بیمار را معاینه می‌کند و دامنه حرکتی آن را بررسی می‌کند.

رادیوگرافی: رادیوگرافی می‌تواند به پزشک کمک کند تا شکل و اندازه ستون فقرات بیمار را ارزیابی کند.

ام آر آی: ام آر آی می‌تواند تصاویر دقیقی از ستون فقرات بیمار، از جمله نخاع و اعصاب، ارائه دهد.

سی تی اسکن: سی تی اسکن می‌تواند تصاویر دقیقی از ستون فقرات بیمار، از جمله استخوان‌ها، مفاصل و رباط‌ها، ارائه دهد.

پس از تشخیص تنگی کانال نخاعی، دکتر تنگی کانال نخاعی می‌تواند بهترین روش درمانی را برای بیمار توصیه کند.

در بهترین مرکز درمانی تنگی کانال نخاعی در غرب تهران ، جهت درمان انواع بیماری های مفاصل و ستون فقرات در خدمت شما عزیزان هستیم.